Kawalerowicz Jerzy (ur. 1922 Gwoździec – zm. Warszawa 2007) – polski reżyser i scenarzysta filmowy pochodzenia ormiańskiego. W latach 1945-1948 studiował na ASP w Krakowie. Rozpoczynał karierę filmową jako asystent reżysera przy filmie Ostatni etap (1948) Wandy Jakubowskiej. W 1951 zadebiutował jako reżyser i scenarzysta filmem Gromada. Kolejne jego filmy – Celuloza (1953) oraz Pod gwiazdą frygyjską (1954) prezentowały wysoki kunszt sztuki reżyserskiej i wyraźnie nawiązywały do wzorców włoskiego neorealizmu. Światowy rozgłos przyniosły mu filmy w nurcie Polskiej Szkoły Filmowej – Pociąg (1959) oraz nagrodzona Srebrną Palmą w Cannes Matka Joanna od Aniołów (1960). Późniejsze jego filmy to m.in. nominowany do Oscara Faraon (1965), Śmierć prezydenta (1977), Austeria (1982) oraz Quo vadis (2001). Jest współzałożycielem i pierwszy prezesem Stowarzyszenia Filmowców Polskich (1966-1978) a od 1980 wykładowcą PWSFTViT w Łodzi. Za osiągnięcia artystyczne wyróżniony doktoratami honoris causa przyznanymi przez Uniwersytet Paris III – Nowa Sorbona (1998) i PWSFTViT w Łodzi (2000).
Źródła:
Rek Jan, Kino Jerzego Kawalerowicza i jego konteksty, Łódź 2008
Autor: Mateusz Kałużny