Bonarski Andrzej (Kraków 11.11.1932) – Pochodzi z mieszczańskiej krakowskiej rodziny. Dorastał w duchu patriotycznym co rzekomo zniechęciło go do dzieł polskich kolorystów. Prawdopodobnie bardziej znany jako kolekcjoner sztuki niż scenarzysta filmowy, a już na pewno niż matematyk mimo, że w 1955 ukończył wydział matematyczno – fizyczny na Uniwersytecie Warszawskim. Dzięki Arice Madeyskiej poznał bohemę artystyczną warszawy oraz osobowości polityczne między innymi premiera Józefa Cyrankiewicza. Za swojego mistrza uważał przyjaciela Jerzego Grotkowskiego, zauważyć jednak trzeba, że na myśli miał bardziej wymiar kapitalistyczny niż duchowy. Jako scenarzysta zadebiutował w 1966 roku tworząc tekst do „Ściany Czarownic” (reż. Paweł Komorowski) razem z Jerzym Suszko. Na językach jednak pojawił się dopiero kilka lat później kiedy razem z reżyserem „Hydrozagadki” oraz „Dziury w ziemi” Andrzejem Kondratiukiem napisał scenariusz do wspomnianych właśnie filmów. Ich współpraca nastąpiła jeszcze dwa lata później podczas prac nad filmem „Skorpion, panna i łucznik”. To właśnie te scenariusze napisane w duecie z Andrzejem Kondratiukiem przyniosły mu uznanie i popularność w środowisku. Nietrudno się dziwić, fabuła „Hydrozagadki” nawet dzisiaj wydaje się surrealistyczna, bo oto nasz rodzimy Superman grany przez Jana Walczaka rozwiązuje ważny dla kraju problem zawarty w tytule filmu. Ciężko opisać to dzieło inaczej niż błyskotliwą komedię która dzięki swojej oryginalności wypracowała sobie miejsce w rodzimej kinematografii. W 1972 roku w „tercecie” z Witoldem Leszczyńskim oraz Andrzejem Kostenko napisał jeszcze „Rewizję osobistą” której Panowie byli też reżyserami. Przed wyjazdem do znajomych w Paryżu w roku 1981 stworzył również scenariusz do pierwszych pięciu odcinków serialu „Punkt widzenia” (1980), a dwa ostatnie wyszły spod pióra Małgorzaty Niezabitowskiej. W serialu tym Janusz Zaorski przedstawia studentów Uniwersytetu Warszawskiego weryfikujących swoje deklaracje z przeszłości siedem lat po zakończeniu studiów. Po pobycie w Paryżu Andrzej Bonarski udaje się do Nowego Jorku, gdzie podczas pobytu dowiaduje się o wprowadzonym w Polsce stanie wojennym. Tam związał się jeszcze bardziej ze środowiskiem artystycznym i po powrocie do kraju poświęcił się działalności wystawienniczej wydawniczej. Artmuseum pisze: „Działalność Bonarskiego była jednym z najbardziej ambitnych i konsekwentnych projektów wystawienniczych nowej sztuki drugiej połowy lat 80.” Ale to już inna długa, ciekawa, lecz przede wszystkim nie związana z filmem historia.
Źródła:
akademiapolskiegofilmu.pl
artmuseum.pl
www.filmweb.pl
Autor: Hugon Czajkowski