Stando Robert (ur. Berlin 1931) – pseudonim artystyczny od imienia matki: Robert Nieomiła, scenarzysta i reżyser filmów dokumentalnych, po II wojnie światowej osiedlił się z rodzicami w Krosnowicach, uczęszczał do I Liceum Ogólnokształcącego im. Bolesława Chrobrego w Kłodzku, tam zalęgłby się marzenia o szkole filmowej, skutecznie podsycane przez dyrektora szkoły, mgr Mariana Jamkę, matura 1951, w 1957 skończył studia na Wydziale Reżyserii PWSTiF w Łodzi, w 1955 zrealizował „Miasto, które może zginąć”– etiuda dyplomowa i pierwszy dokument o Kłodzku, dyplom 1959, do roku 1972 związany z Wytwórnią Filmów Dokumentalnych, do 1990 z Wytwornią Filmową „Czołówka” oraz Wytwórnią Filmów Oświatowych. W 1999 za całokształt twórczości, w szczególności filmy o mieście (Oczy czasu, Wilcza jama, Most z żelaza) otrzymał Honorowe Obywatelstwo Kłodzka. Za użyciem zgromadzonych polskich materiałów filmowych o Gerharcie Hauptmannie, niemieckim nobliście, zrealizował trzy filmy: Tkacze i zielony słoń (1989), Hauptmann 1945-46 (1996), Siedem i pół tygodnia (1999). Muzyk samouk, filmy o nieprzypadkowej oprawie muzycznej; chciał, aby jego praca była użyteczna, wpływała na rzeczywistość; podejmuje temat rozliczeń polsko – niemieckich: Miasto na granicy (1966) Niefachowy stryczek (1997); nazywany Dinozaurem Polskiego Dokumentu; jego dorobek to ponad osiemdziesiąt produkcji.
Źródła:
Autor: Anna Stando