Lenartowicz Stanisław (Dzianów 1921 – Wrocław 2010) ‒ polski reżyser i scenarzysta filmowy. Ukończył studia na Wydziale Filologicznym Uniwersytetu Wrocławskiego oraz Wydziale Reżyserii PWSF w Łodzi (1953). Swój pierwszy scenariusz napisał do etiudy szkolnej Owe dni (1951). W latach 1952-1955 współpracował z Wytwórnią Filmów Oświatowych w Łodzi, dla której zrealizował m.in. Miniatury Kodeksu Behema (1953), a także drugi film, do którego napisał scenariusz, Ratujemy dzieła sztuki (1954). Następnie zrealizował nowelę kolarską według prozy Stanisława Dygata, która stanowiła część filmu Trzy starty (1955). Jego debiut filmowy to Zimowy zmierzch (1956), który wyróżniał się nowym sposobem narracji i bogatą w znaczenia warstwą wizualną. W kolejnych fabułach Pigułki dla Aurelii (1958) oraz Giuseppe w Warszawie (1964) poruszał tematykę wojenną, lecz proponował jej odheroizowany obraz. Dwukrotnie poruszał tematykę morską: w filmach Cała naprzód (1966) oraz Martwa fala (1970). Tworząc scenariusz do Pamiętnika pani Hanki (1963), podjął próbę przełożenia prozy Tadeusza Dołęgi-Mostowicza na dzieło filmowe. Reżyserował oraz tworzył scenariusze także do spektakli telewizyjnych, takich jak Herkules i stajnia Augiasza (1991) czy Obrazki z wystawy (1993). W 1959 roku został uhonorowany Nagrodą Miasta Wrocławia, a rok później odznaczono go Złotym Krzyżem Zasługi. Pod koniec życia otrzymał Złoty Medal Zasłużony Kulturze – Gloria Artis.
Źródła:
Autor: Agnieszka Hanisz